ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา อุบัติการณ์ของกระดูกต้นแขนหัก (PHFs) เพิ่มขึ้นมากกว่า 28% และอัตราการผ่าตัดเพิ่มขึ้นมากกว่า 10% ในผู้ป่วยอายุ 65 ปีขึ้นไป เห็นได้ชัดว่าความหนาแน่นของกระดูกลดลงและจำนวนการหกล้มที่เพิ่มขึ้นเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญในจำนวนประชากรสูงอายุที่เพิ่มขึ้น แม้ว่าจะมีการผ่าตัดรักษาหลายวิธีเพื่อจัดการกับ PHFs ที่พลัดถิ่นหรือไม่มั่นคง แต่ก็ไม่มีความเห็นพ้องต้องกันเกี่ยวกับวิธีการผ่าตัดที่ดีที่สุดสำหรับผู้สูงอายุ การพัฒนาแผ่นป้องกันภาพสั่นไหวทำให้มีทางเลือกในการรักษาสำหรับการผ่าตัดรักษา PHF แต่ต้องคำนึงถึงอัตราภาวะแทรกซ้อนที่สูงถึง 40% รายงานที่พบบ่อยที่สุดคือการยุบตัวของ adduction โดยสกรูหลุดออกและการตายของหลอดเลือด (AVN) ของศีรษะของกระดูกต้นแขน
การลดการแตกหักทางกายวิภาค การฟื้นฟูโมเมนต์ของกระดูกต้นแขน และการยึดสกรูใต้ผิวหนังอย่างแม่นยำสามารถลดภาวะแทรกซ้อนดังกล่าวได้ การยึดสกรูมักทำได้ยากเนื่องจากคุณภาพกระดูกของกระดูกต้นแขนใกล้เคียงลดลงซึ่งเกิดจากโรคกระดูกพรุน เพื่อแก้ไขปัญหานี้ การเสริมความแข็งแกร่งของส่วนต่อประสานระหว่างกระดูกกับสกรูที่มีคุณภาพกระดูกไม่ดีโดยการใช้ซีเมนต์กระดูกโพลีเมทิลเมทาคริเลต (PMMA) รอบปลายสกรูเป็นแนวทางใหม่ในการปรับปรุงความแข็งแรงในการตรึงของรากฟันเทียม
การศึกษาในปัจจุบันมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินและวิเคราะห์ผลการถ่ายภาพรังสีของ PHF ที่รักษาด้วยแผ่นป้องกันภาพสั่นไหวแบบมุมและการเสริมปลายสกรูเพิ่มเติมในผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่า 60 ปี
Ⅰ.วัสดุและวิธีการ
ผู้ป่วยทั้งหมด 49 รายได้รับการชุบแบบทำมุมและการเสริมซีเมนต์เพิ่มเติมด้วยสกรูสำหรับ PHF และผู้ป่วย 24 รายถูกรวมอยู่ในการศึกษานี้ตามเกณฑ์การรวมและการแยกออก
PHF ทั้ง 24 ตัวถูกจำแนกประเภทโดยใช้ระบบการจำแนกประเภท HGLS ที่แนะนำโดย Sukthankar และ Hertel โดยใช้การสแกน CT ก่อนการผ่าตัด มีการประเมินภาพเอ็กซ์เรย์ก่อนการผ่าตัดและภาพเอ็กซ์เรย์ธรรมดาหลังผ่าตัด การลดการแตกหักตามหลักกายวิภาคที่เพียงพอนั้นถือว่าเกิดขึ้นได้เมื่อลดความกดทับของกระดูกต้นแขนลงอีกครั้ง และมีช่องว่างหรือการเคลื่อนตัวน้อยกว่า 5 มม. ความผิดปกติของการยึดเกาะหมายถึงความโน้มเอียงของศีรษะของกระดูกต้นแขนสัมพันธ์กับเพลาของกระดูกต้นแขนที่น้อยกว่า 125° และความผิดปกติของ valgus ถูกกำหนดให้มากกว่า 145°
การเจาะทะลุด้วยสกรูปฐมภูมิหมายถึงปลายสกรูที่เจาะเข้าไปในขอบของเปลือกไขกระดูกของศีรษะต้นแขน การเคลื่อนตัวของกระดูกหักทุติยภูมิหมายถึงการเคลื่อนตัวของ tuberosity ที่ลดลงมากกว่า 5 มม. และ/หรือการเปลี่ยนแปลงมากกว่า 15° ในมุมเอียงของส่วนหัวบนภาพเอ็กซ์เรย์ติดตามผล เปรียบเทียบกับภาพเอ็กซ์เรย์ระหว่างการผ่าตัด
การผ่าตัดทั้งหมดดำเนินการโดยใช้วิธีเดลโทเพคเตอร์ลิสเมเจอร์ การลดการแตกหักและการวางตำแหน่งเพลตดำเนินการในลักษณะมาตรฐาน เทคนิคการเสริมสกรู-ซีเมนต์ ใช้ซีเมนต์ 0.5 มิลลิลิตร ในการเสริมปลายสกรู
การตรึงการเคลื่อนไหวทำได้หลังผ่าตัดโดยใช้สลิงแขนแบบกำหนดเองสำหรับไหล่เป็นเวลา 3 สัปดาห์ การเคลื่อนไหวแบบพาสซีฟและแบบแอกทีฟในระยะเริ่มแรกพร้อมการปรับความเจ็บปวดเริ่มต้นขึ้น 2 วันหลังการผ่าตัดเพื่อให้เกิดการเคลื่อนไหวเต็มรูปแบบ (ROM)
Ⅱ.ผลที่ตามมา
ผลลัพธ์: รวมผู้ป่วย 24 ราย โดยมีอายุเฉลี่ย 77.5 ปี (ช่วง 62-96 ปี) ยี่สิบเอ็ดคนเป็นผู้หญิงและสามคนเป็นผู้ชาย กระดูกหักแบบ 2 ส่วน 5 ชิ้น, กระดูกหัก 3 ส่วน 12 ชิ้น และกระดูกหัก 4 ส่วน 7 ชิ้น ได้รับการผ่าตัดโดยใช้แผ่นรักษาเสถียรภาพแบบทำมุมและการเสริมด้วยสกรูซีเมนต์เพิ่มเติม การแตกหัก 3 ครั้งจาก 24 ครั้งเป็นการแตกหักของกระดูกต้นแขน การลดขนาดทางกายวิภาคทำได้สำเร็จในผู้ป่วย 12 รายจาก 24 ราย; การลดขนาดเยื่อหุ้มสมองด้านในโดยสมบูรณ์ทำได้สำเร็จในผู้ป่วย 15 รายจาก 24 ราย (62.5%) ที่ 3 เดือนหลังการผ่าตัด ผู้ป่วย 20 รายจาก 21 ราย (95.2%) มีกระดูกหักรวมกัน ยกเว้นผู้ป่วย 3 รายที่ต้องได้รับการผ่าตัดแก้ไขตั้งแต่เนิ่นๆ
ผู้ป่วยรายหนึ่งมีการเคลื่อนตัวทุติยภูมิในช่วงต้น (การหมุนด้านหลังของชิ้นส่วนศีรษะของกระดูกต้นแขน) 7 สัปดาห์หลังการผ่าตัด การแก้ไขดำเนินการด้วยการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่แบบย้อนกลับ 3 เดือนหลังการผ่าตัด การเจาะสกรูปฐมภูมิเนื่องจากการรั่วซึมของซีเมนต์ในข้อต่อขนาดเล็ก (โดยไม่มีการสึกกร่อนของข้อต่ออย่างรุนแรง) พบได้ในผู้ป่วย 3 ราย (ในจำนวนนี้ 2 รายมีกระดูกศีรษะหัก) ในระหว่างการติดตามผลหลังการผ่าตัดด้วยภาพรังสี ตรวจพบการเจาะสกรูในชั้น C ของแผ่นป้องกันมุมในผู้ป่วย 2 ราย และในชั้น E ในอีกชั้นหนึ่ง (รูปที่ 3) ผู้ป่วย 2 ใน 3 รายนี้เกิดภาวะ avascular necrosis (AVN) ในเวลาต่อมา ผู้ป่วยได้รับการผ่าตัดแก้ไขเนื่องจากการพัฒนา AVN (ตารางที่ 1, 2)
Ⅲ.การอภิปราย.
ภาวะแทรกซ้อนที่พบบ่อยที่สุดใน proximal humeral หัก (PHFs) นอกเหนือจากการพัฒนาของ avascular necrosis (AVN) คือการหลุดออกของสกรูและมีการยุบตัวของ adduction ของชิ้นส่วนศีรษะของ humeral ในเวลาต่อมา การศึกษานี้พบว่าการเสริมซีเมนต์-สกรูส่งผลให้มีอัตราการรวมตัวกัน 95.2% ที่ 3 เดือน อัตราการกระจัดทุติยภูมิ 4.2% อัตรา AVN 16.7% และอัตราการแก้ไขรวม 16.7% การเสริมสกรูด้วยซีเมนต์ส่งผลให้อัตราการเคลื่อนตัวทุติยภูมิอยู่ที่ 4.2% โดยไม่มีการยุบตัวของ adduction ซึ่งเป็นอัตราที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับประมาณ 13.7-16% เมื่อใช้การยึดแผ่นมุมแบบธรรมดา เราขอแนะนำอย่างยิ่งว่ามีความพยายามที่จะบรรลุการลดขนาดทางกายวิภาคอย่างเพียงพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเยื่อหุ้มสมองส่วนตรงกลางของกระดูกต้นแขนส่วนตรงกลางในการตรึงแผ่นมุมของ PHF แม้ว่าจะมีการใช้การเสริมปลายสกรูเพิ่มเติม ก็ต้องพิจารณาเกณฑ์ความล้มเหลวที่อาจเกิดขึ้นซึ่งทราบกันดีอยู่แล้ว
อัตราการแก้ไขโดยรวมที่ 16.7% โดยใช้การเสริมปลายสกรูในการศึกษานี้อยู่ภายในช่วงที่ต่ำกว่าของอัตราการแก้ไขที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้สำหรับเพลตป้องกันภาพสั่นไหวเชิงมุมแบบดั้งเดิมใน PHF ซึ่งแสดงให้เห็นอัตราการแก้ไขในประชากรสูงอายุตั้งแต่ 13% ถึง 28% ไม่ต้องรอ. การศึกษาแบบหลายศูนย์ที่มีการควบคุมในอนาคต แบบสุ่ม ดำเนินการโดย Hengg และคณะ ไม่ได้แสดงให้เห็นประโยชน์ของการเสริมสกรูซีเมนต์ ในบรรดาผู้ป่วยทั้งหมด 65 รายที่ติดตามผลครบ 1 ปี มีความล้มเหลวทางกลไกเกิดขึ้นในผู้ป่วย 9 รายและ 3 รายในกลุ่มเสริม AVN พบในผู้ป่วย 2 ราย (10.3%) และในผู้ป่วย 2 ราย (5.6%) ในกลุ่มที่ไม่ได้รับการปรับปรุง โดยรวมแล้วไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในการเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และผลลัพธ์ทางคลินิกระหว่างทั้งสองกลุ่ม แม้ว่าการศึกษาเหล่านี้จะมุ่งเน้นไปที่ผลลัพธ์ทางคลินิกและรังสีวิทยา แต่พวกเขาไม่ได้ประเมินภาพรังสีในรายละเอียดมากเท่ากับการศึกษาครั้งนี้ โดยรวมแล้ว ภาวะแทรกซ้อนที่ตรวจพบทางรังสีมีความคล้ายคลึงกับภาวะแทรกซ้อนในการศึกษานี้ ไม่มีการศึกษาใดที่รายงานการรั่วไหลของซีเมนต์ภายในข้อ ยกเว้นการศึกษาโดย Hengg และคณะ ซึ่งสังเกตเห็นเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์นี้ในผู้ป่วยรายหนึ่ง ในการศึกษานี้ การเจาะทะลุของสกรูหลักถูกสังเกตสองครั้งที่ระดับ C และอีกครั้งที่ระดับ E โดยมีการรั่วไหลของซีเมนต์ภายในข้อต่อโดยไม่มีความเกี่ยวข้องทางคลินิกใดๆ วัสดุตัดกันถูกฉีดภายใต้การควบคุมด้วยฟลูออโรสโคปิกก่อนที่จะใช้การเสริมซีเมนต์กับสกรูแต่ละตัว อย่างไรก็ตาม มุมมองภาพเอ็กซ์เรย์ที่แตกต่างกันที่ตำแหน่งแขนที่แตกต่างกันควรได้รับการดำเนินการและประเมินอย่างรอบคอบมากขึ้น เพื่อแยกแยะการเจาะสกรูหลักก่อนการปูซีเมนต์ นอกจากนี้ ควรหลีกเลี่ยงการเสริมซีเมนต์ของสกรูที่ระดับ C (โครงสร้างแบบแยกสกรู) เนื่องจากมีความเสี่ยงสูงที่สกรูหลักจะเจาะทะลุและซีเมนต์รั่วตามมา ไม่แนะนำให้เสริมปลายสกรูซีเมนต์ในคนไข้ที่กระดูกต้นแขนหัก เนื่องจากมีศักยภาพสูงที่จะเกิดการรั่วไหลในข้อที่สังเกตได้ในรูปแบบการแตกหักนี้ (สังเกตได้ในผู้ป่วย 2 ราย)
วี. บทสรุป.
ในการรักษา PHF ด้วยแผ่นรักษามุมโดยใช้ซีเมนต์ PMMA การเสริมปลายสกรูด้วยซีเมนต์เป็นเทคนิคการผ่าตัดที่เชื่อถือได้ ซึ่งช่วยเพิ่มการยึดติดของวัสดุปลูกถ่ายกับกระดูก ส่งผลให้อัตราการเคลื่อนตัวทุติยภูมิต่ำที่ 4.2% ในผู้ป่วยโรคกระดูกพรุน เมื่อเปรียบเทียบกับวรรณกรรมที่มีอยู่ อุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของการตายของเซลล์ avascular (AVN) ส่วนใหญ่พบในรูปแบบการแตกหักที่รุนแรง และจะต้องนำมาพิจารณาด้วย ก่อนการทาซีเมนต์ ต้องมีการป้องกันการรั่วไหลของซีเมนต์ในข้ออย่างระมัดระวังด้วยการใช้สารทึบรังสี เนื่องจากมีความเสี่ยงสูงต่อการรั่วไหลของซีเมนต์ในข้อต่อในการแตกหักของกระดูกต้นแขน เราไม่แนะนำให้เสริมปลายสกรูซีเมนต์ในการแตกหักนี้
เวลาโพสต์: 06 ส.ค.-2024
