กระดูกนาวิคิวลาร์ไม่เชื่อมกันเกิดขึ้นประมาณ 5-15% ของกระดูกนาวิคิวลาร์หักเฉียบพลันทั้งหมด โดยเนื้อตายของกระดูกนาวิคิวลาร์เกิดขึ้นประมาณ 3% ปัจจัยเสี่ยงของกระดูกนาวิคิวลาร์ไม่เชื่อมกัน ได้แก่ การวินิจฉัยที่ผิดพลาดหรือล่าช้า บริเวณใกล้เคียงของแนวกระดูกหัก การเคลื่อนตัวมากกว่า 1 มม. และกระดูกหักโดยที่กระดูกข้อมือไม่มั่นคง หากไม่ได้รับการรักษา กระดูกนาวิคิวลาร์ไม่เชื่อมกันมักเกี่ยวข้องกับโรคข้ออักเสบจากอุบัติเหตุ ซึ่งเรียกอีกอย่างว่าโรคข้อเสื่อมจากกระดูกนาวิคิวลาร์ไม่เชื่อมกันพร้อมกับโรคข้อเสื่อมแบบยุบตัว
การปลูกถ่ายกระดูกโดยใช้หรือไม่ใช้แผ่นกระดูกที่มีหลอดเลือดสามารถใช้รักษาภาวะกระดูกอ่อนและกระดูกแข็งของเรือไม่ประสานกันได้ อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะกระดูกตายบริเวณปลายกระดูกเรือ ผลการปลูกถ่ายกระดูกโดยไม่ใช้ปลายกระดูกที่มีหลอดเลือดนั้นไม่น่าพอใจ และอัตราการรักษาของกระดูกจะอยู่ที่ 40%-67% เท่านั้น ในทางตรงกันข้าม อัตราการรักษาของการปลูกถ่ายกระดูกโดยใช้แผ่นกระดูกที่มีหลอดเลือดอาจสูงถึง 88%-91% แผ่นกระดูกที่มีหลอดเลือดหลักในทางคลินิก ได้แก่ แผ่นกระดูกเรเดียสปลายที่มีปลาย 1,2-ICSRA แผ่นกระดูกที่ปลูกถ่ายพร้อมการฝังมัดหลอดเลือด แผ่นกระดูกเรเดียสฝ่ามือ แผ่นกระดูกอุ้งเชิงกรานอิสระที่มีปลายกระดูกที่มีหลอดเลือด และแผ่นกระดูกคอนดิลาร์ของกระดูกต้นขาส่วนกลาง (MFC VBG) เป็นต้น ผลการปลูกถ่ายกระดูกโดยใช้ปลายกระดูกที่มีหลอดเลือดนั้นน่าพอใจ พบว่า MFC VBG แบบอิสระมีประสิทธิผลในการรักษากระดูกเรือหักที่กระดูกฝ่ามือยุบตัว และ MFC VBG ใช้กิ่งข้อต่อของหลอดเลือดแดงที่ลงสู่หัวเข่าเป็นกิ่งโภชนาการหลัก เมื่อเปรียบเทียบกับแฟลปอื่นๆ MFC VBG ให้การรองรับโครงสร้างที่เพียงพอที่จะฟื้นฟูรูปร่างปกติของกระดูกเรือ โดยเฉพาะในกระดูกเรือหักจากกระดูกอ่อนที่มีกระดูกหลังค่อม (รูปที่ 1) ในการรักษาเนื้อตายของกระดูกเรือที่กระดูกอ่อนและกระดูกข้อมือยุบตัวลง รายงานว่าแฟลปปลาย 1,2-ICSRA ที่มีกระดูกเรเดียสเป็นปลายมีอัตราการสมานตัวของกระดูกเพียง 40% ในขณะที่ MFC VBG มีอัตราการสมานตัวของกระดูก 100%
รูปที่ 1 การหักของกระดูกเรือที่มีลักษณะ "หลังค่อม" ภาพ CT แสดงให้เห็นการหักของกระดูกเรือที่มุมประมาณ 90°
การเตรียมตัวก่อนการผ่าตัด
หลังจากการตรวจร่างกายของข้อมือที่ได้รับผลกระทบแล้ว จำเป็นต้องทำการตรวจภาพเพื่อประเมินระดับการยุบตัวของข้อมือ การตรวจเอกซเรย์แบบธรรมดามีประโยชน์ในการยืนยันตำแหน่งของกระดูกหัก ระดับของการเคลื่อนตัว และการมีอยู่ของการสลายหรือการเกิดเนื้อเยื่อแข็งของปลายที่หัก ภาพด้านหลังด้านหน้าใช้เพื่อประเมินการยุบตัวของข้อมือ ความไม่มั่นคงของข้อมือ (DISI) โดยใช้อัตราส่วนความสูงของข้อมือที่ปรับเปลี่ยนแล้ว (ความสูง/ความกว้าง) ≤1.52 หรือมุมรัศมีของดวงจันทร์มากกว่า 15° MRI หรือ CT สามารถช่วยวินิจฉัยการจัดตำแหน่งกระดูกเรือผิดปกติหรือภาวะกระดูกตายได้ ภาพเอกซเรย์ด้านข้างหรือ CT แนวเฉียงของกระดูกเรือที่มีมุมเรือมากกว่า 45° บ่งชี้ว่ากระดูกเรือสั้นลง ซึ่งเรียกว่า "ภาวะหลังโก่ง" MRI T1 และ T2 ที่มีสัญญาณต่ำบ่งชี้ว่ากระดูกเรือตาย แต่ MRI ไม่มีความสำคัญที่ชัดเจนในการกำหนดการรักษากระดูกหัก
ข้อบ่งชี้และข้อห้ามใช้:
กระดูกอ่อนและกระดูกเรือไม่เชื่อมกันโดยมีอาการหลังโก่งและ DISI; ภาพ MRI แสดงให้เห็นเนื้อตายของกระดูกเรือขาดเลือด การคลายสายรัดระหว่างผ่าตัด และการสังเกตการหักของกระดูกเรือที่หัก แต่ยังคงเป็นกระดูกแข็งสีขาว; ความล้มเหลวของการปลูกถ่ายกระดูกลิ่มหรือการตรึงด้วยสกรูในเบื้องต้น ต้องใช้การปลูกถ่ายกระดูกโครงสร้าง VGB จำนวนมาก (＞1cm3) ผลการตรวจก่อนหรือระหว่างผ่าตัดของข้อเสื่อมของข้อต่อเรเดียลคาร์ปัส; หากเกิดการเชื่อมกระดูกเรือผิดปกติอย่างมีนัยสำคัญร่วมกับข้อเสื่อมแบบยุบตัว อาจจำเป็นต้องตัดเส้นประสาทที่ข้อมือ การตัดกระดูกเรือ การเชื่อมกระดูกสี่เหลี่ยม การตัดกระดูกข้อมือส่วนต้น การเชื่อมกระดูกข้อมือทั้งหมด เป็นต้น; การเชื่อมกระดูกเรือผิดปกติ เนื้อตายที่ส่วนต้น แต่รูปร่างของกระดูกเรือปกติ (เช่น กระดูกเรือหักแต่ไม่เคลื่อนที่ และมีเลือดไปเลี้ยงที่ขั้วส่วนต้นไม่เพียงพอ) การสั้นลงของการเชื่อมกระดูกเรือผิดปกติโดยไม่เกิดภาวะกระดูกตาย (สามารถใช้ 1,2-ICSRA ทดแทนเนื้อเยื่อกระดูกเรเดียสส่วนปลายได้)
กายวิภาคศาสตร์ประยุกต์
MFC VBG ได้รับเลือดจากหลอดเลือด trophoblastic ระหว่างกระดูกขนาดเล็กจำนวนหนึ่ง (ค่าเฉลี่ย 30, 20-50) โดยหลอดเลือดที่มีปริมาณมากที่สุดอยู่ด้านล่างของกระดูกต้นขาส่วนกลาง (ค่าเฉลี่ย 6.4) รองลงมาคือหลอดเลือดที่อยู่ด้านบนด้านหน้า (ค่าเฉลี่ย 4.9) (รูปที่ 2) หลอดเลือด trophoblastic เหล่านี้ส่วนใหญ่ได้รับเลือดจากหลอดเลือดแดงเจนิคูเลตที่เคลื่อนลง (Descending geniculate artery, DGA) และ/หรือหลอดเลือดแดงเจนิคูเลตที่เคลื่อนขึ้นด้านบน (Superior medial geniculate artery, SMGA) ซึ่งเป็นแขนงหนึ่งของหลอดเลือดแดงต้นขาชั้นผิวเผินที่ก่อให้เกิดแขนงของเส้นประสาทข้อต่อ กล้ามเนื้อ ผิวหนัง และ/หรือซาฟีนัสด้วย DGA มีต้นกำเนิดจากหลอดเลือดแดงต้นขาที่ผิวเผินซึ่งอยู่ใกล้กับเนินนูนด้านในของกระดูกข้อเท้าด้านใน หรือที่ระยะห่าง 13.7 ซม. บริเวณใกล้กับพื้นผิวข้อต่อ (10.5-17.5 ซม.) และความเสถียรของการแตกแขนงอยู่ที่ 89% ในตัวอย่างจากศพ (รูปที่ 3) DGA มีต้นกำเนิดจากหลอดเลือดแดงต้นขาที่ผิวเผินซึ่งอยู่ห่างจากรอยแยกของกระดูกข้อเท้าด้านใน 13.7 ซม. (10.5-17.5 ซม.) หรือบริเวณใกล้กับพื้นผิวข้อต่อ โดยตัวอย่างจากศพมีความเสถียรของการแตกแขนง 100% และมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 0.78 มม. ดังนั้น DGA หรือ SMGA จึงเป็นที่ยอมรับได้ แม้ว่า DGA จะเหมาะกับกระดูกแข้งมากกว่าเนื่องจากความยาวและเส้นผ่านศูนย์กลางของหลอดเลือด
รูปที่ 2 การกระจายตัวของหลอดเลือด trophoblast ของ MFC ในสี่จตุภาคตามแนวเส้นแนวนอนระหว่าง semitendinosus และเอ็นข้างด้านใน A, เส้นของ trochanter ใหญ่ B, เส้นของขั้วบนของกระดูกสะบ้า C, ลายเส้นของ anterior meniscus D.
รูปที่ 3 กายวิภาคของหลอดเลือด MFC: (A) กิ่งก้านนอกกระดูกและกายวิภาคของหลอดเลือด trophoblastic MFC (B) ระยะห่างของจุดกำเนิดหลอดเลือดจากแนวข้อต่อ
การเข้าถึงการผ่าตัด
ผู้ป่วยจะถูกวางภายใต้การดมยาสลบในท่านอนหงาย โดยให้แขนขาที่ได้รับผลกระทบอยู่บนโต๊ะผ่าตัดมือ โดยทั่วไป แผ่นกระดูกที่บริจาคจะถูกนำออกจากกระดูกต้นขาส่วนในที่อยู่ด้านเดียวกัน เพื่อให้ผู้ป่วยสามารถเคลื่อนไหวด้วยไม้ค้ำยันหลังการผ่าตัดได้ นอกจากนี้ ยังสามารถเลือกเข่าอีกข้างได้หากมีประวัติการได้รับบาดเจ็บหรือการผ่าตัดที่เข่าข้างเดียวกันมาก่อน โดยให้งอเข่าและหมุนสะโพกออกด้านนอก และรัดสายรัดทั้งส่วนบนและส่วนล่างของแขน แนวทางการผ่าตัดเป็นแบบ Russe ขยาย โดยเริ่มกรีดที่ 8 ซม. จากบริเวณใกล้อุโมงค์ข้อมือตามขวาง และขยายออกไปทางด้านปลายจากขอบรัศมีของเอ็นกล้ามเนื้อ radial flexor carpi radialis จากนั้นจึงพับที่อุโมงค์ข้อมือตามขวางไปทางฐานของนิ้วหัวแม่มือ และสิ้นสุดที่ระดับของกระดูกโทรแคนเตอร์ใหญ่ เอ็นหุ้มของเอ็นเรเดียลลองกิสซิมัสถูกกรีดออก และเอ็นจะถูกดึงออกทางอัลนาล และกระดูกนาวิคูลาร์จะถูกเปิดออกโดยการผ่าตัดที่แหลมคมไปตามเอ็นเรเดียลลูเนตและเอ็นเรเดียลนาวิคูลาร์หัว โดยแยกเนื้อเยื่ออ่อนรอบนอกของกระดูกนาวิคูลาร์อย่างระมัดระวังเพื่อให้กระดูกนาวิคูลาร์เปิดออกได้มากขึ้น (รูปภาพที่ 4) ยืนยันบริเวณที่ไม่ประสานกัน คุณภาพของกระดูกอ่อนข้อต่อ และระดับของภาวะขาดเลือดของกระดูกนาวิคูลาร์ หลังจากคลายสายรัดแล้ว ให้สังเกตขั้วส่วนต้นของกระดูกนาวิคูลาร์ว่ามีเลือดออกเป็นจุดหรือไม่ เพื่อตรวจสอบว่าเนื้อตายจากการขาดเลือดหรือไม่ หากเนื้อตายของกระดูกนาวิคูลาร์ไม่เกี่ยวข้องกับโรคข้ออักเสบที่กระดูกเรเดียลคาร์ปัสหรือระหว่างคาร์ปัส อาจใช้ MFC VGB ได้
รูปที่ 4 แนวทางการผ่าตัดกระดูกเรือ: (A) แผลเริ่มที่ 8 ซม. จากบริเวณขวางอุโมงค์ข้อมือ แล้วขยายขอบรัศมีของเอ็นกล้ามเนื้อ radial flexor carpi radialis ไปจนถึงส่วนปลายของแผล ซึ่งพับไปทางฐานนิ้วหัวแม่มือที่อุโมงค์ข้อมือ (B) ผ่าปลอกเอ็นของเอ็น radial longissimus แล้วดึงเอ็นออกทางด้านอัลนา จากนั้นผ่าตัดเปิดกระดูกเรือออกด้วยการผ่าตัดแบบแหลมตามแนวเอ็นเรเดียลลูเนทและเอ็นเรเดียลหัวเรือ (C) ระบุพื้นที่ของความไม่ต่อเนื่องของกระดูกเรือ
ทำการกรีดแผลยาว 15-20 ซม. บริเวณใกล้แนวข้อเข่าตามแนวขอบด้านหลังของกล้ามเนื้อต้นขาส่วนกลาง จากนั้นจึงหดกล้ามเนื้อไปทางด้านหน้าเพื่อเปิดหลอดเลือด MFC (รูปที่ 5) โดยทั่วไป หลอดเลือด MFC จะได้รับเลือดจากกิ่งข้อต่อของ DGA และ SMGA ซึ่งมักจะเป็นกิ่งข้อต่อที่ใหญ่กว่าของ DGA และเส้นเลือดที่เกี่ยวข้อง ก้านหลอดเลือดจะถูกปลดออกบริเวณใกล้ โดยต้องระมัดระวังไม่ให้เยื่อหุ้มกระดูกและหลอดเลือดของ trophoblastic อยู่บนพื้นผิวของกระดูก
รูปที่ 5 การเข้าถึง MFC โดยการผ่าตัด: (A) ทำการกรีดแผลยาว 15-20 ซม. ตามแนวขอบด้านหลังของกล้ามเนื้อต้นขาส่วนในจากแนวข้อเข่า (B) หดกล้ามเนื้อไปทางด้านหน้าเพื่อเปิดเผยการไหลเวียนเลือดของ MFC
การเตรียมกระดูกเรือ
ความผิดปกติของกระดูกเรือ DISI จะต้องได้รับการแก้ไข และต้องเตรียมพื้นที่ปลูกถ่ายกระดูกอ่อนและกระดูกแข็งก่อนการปลูกถ่ายโดยการงอข้อมือภายใต้การส่องกล้องเพื่อคืนมุมรัศมีของลูเนตให้เป็นปกติ (รูปที่ 6) หมุดคิร์ชเนอร์ขนาด 0.0625 ฟุต (ประมาณ 1.5 มม.) จะถูกเจาะผ่านผิวหนังจากด้านหลังไปยังกระดูกฝ่ามือเพื่อตรึงข้อต่อรัศมีของลูเนต และช่องว่างระหว่างกระดูกเรือจะถูกเปิดออกเมื่อยืดข้อมือให้ตรง ช่องว่างของกระดูกหักจะถูกเคลียร์ออกจากเนื้อเยื่ออ่อนและค้ำยันให้เปิดออกอีกโดยใช้แผ่นกระจายกระดูก เลื่อยแบบลูกสูบขนาดเล็กจะถูกใช้เพื่อทำให้กระดูกแบนราบ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าแผ่นปลูกถ่ายมีลักษณะคล้ายโครงสร้างสี่เหลี่ยมมากกว่าลิ่ม ซึ่งต้องใช้ช่องว่างระหว่างกระดูกเรือด้วยช่องว่างที่กว้างกว่าที่ด้านฝ่ามือมากกว่าด้านหลัง หลังจากเปิดช่องว่างแล้ว จะวัดข้อบกพร่องในสามมิติเพื่อกำหนดขอบเขตของการปลูกกระดูก ซึ่งโดยปกติจะมีความยาว 10-12 มม. ในทุกด้านของการปลูกกระดูก
รูปที่ 6 การแก้ไขความผิดปกติของหลังค่อมของกระดูกเรือด้วยการงอข้อมือด้วยเครื่องเอกซเรย์แบบฟลูออโรสโคปเพื่อคืนแนวกระดูกเรเดียล-ลูนาให้ปกติ หมุดคิร์ชเนอร์ขนาด 0.0625 ฟุต (ประมาณ 1.5 มม.) ถูกเจาะผ่านผิวหนังจากด้านหลังไปยังกระดูกฝ่ามือเพื่อตรึงข้อต่อเรเดียล-ลูนา โดยเปิดช่องว่างระหว่างกระดูกเรือกับกระดูกเรือ และคืนความสูงปกติของกระดูกเรือเมื่อเหยียดข้อมือ โดยขนาดของช่องว่างจะทำนายขนาดของแผ่นพังผืดที่ต้องสกัดออก
การผ่าตัดกระดูก
บริเวณที่มีหลอดเลือดของกระดูกต้นขาส่วนกลางจะถูกเลือกเป็นบริเวณที่จะทำการถอนกระดูก และบริเวณที่จะทำการถอนกระดูกจะต้องทำเครื่องหมายไว้อย่างเหมาะสม ระวังอย่าให้เอ็นด้านข้างด้านในได้รับบาดเจ็บ ทำการกรีดเยื่อหุ้มกระดูก แล้วใช้เลื่อยตัดแผ่นกระดูกสี่เหลี่ยมที่มีขนาดเหมาะสมกับแผ่นกระดูกที่ต้องการ จากนั้นจึงตัดบล็อกกระดูกอีกชิ้นหนึ่งเป็นมุม 45° ตามแนวด้านหนึ่งเพื่อให้แน่ใจว่าแผ่นกระดูกมีความสมบูรณ์ (รูปที่ 7) 7) ควรระวังอย่าให้เยื่อหุ้มกระดูก กระดูกคอร์ติคัล และกระดูกพรุนของแผ่นกระดูกแยกออกจากกัน ควรปล่อยสายรัดบริเวณปลายขาส่วนล่างเพื่อสังเกตการไหลเวียนของเลือดผ่านแผ่นกระดูก และปล่อยก้านหลอดเลือดที่ปลายกระดูกอย่างน้อย 6 ซม. เพื่อให้สามารถต่อหลอดเลือดได้ในภายหลัง หากจำเป็น อาจใช้กระดูกพรุนจำนวนเล็กน้อยต่อเข้าไปในกระดูกต้นขาส่วนกลาง ข้อบกพร่องของกระดูกต้นขาจะถูกเติมเต็มด้วยวัสดุทดแทนกระดูก และทำการระบายของเหลวและปิดแผลทีละชั้น
รูปที่ 7 การถอดแผ่นกระดูก MFC (A) ทำเครื่องหมายบริเวณการตัดกระดูกให้เพียงพอที่จะเติมช่องว่างของกระดูกเรือ ทำการกรีดเยื่อหุ้มกระดูก แล้วใช้เลื่อยตัดกระดูกเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่มีขนาดเหมาะสมกับแผ่นกระดูกที่ต้องการ (B) ตัดกระดูกชิ้นที่สองตามด้านหนึ่งเป็นมุม 45° เพื่อให้แน่ใจว่าแผ่นกระดูกมีความสมบูรณ์
การใส่และการตรึงแผ่นแฟลป
กระดูกอ่อนจะถูกตัดแต่งให้มีรูปร่างที่เหมาะสม โดยระวังไม่ให้กดทับก้านหลอดเลือดหรือลอกเยื่อหุ้มกระดูกออก กระดูกอ่อนจะถูกปลูกถ่ายอย่างเบามือในบริเวณที่มีกระดูกเรือผิดปกติ โดยหลีกเลี่ยงการกระทบกระแทก และยึดด้วยสกรูเรือกลวง ดูแลให้แน่ใจว่าขอบฝ่ามือของบล็อกกระดูกที่ปลูกถ่ายนั้นเสมอระดับกับขอบฝ่ามือของกระดูกเรือ หรือกดให้กดลงเล็กน้อยเพื่อหลีกเลี่ยงการกดทับ ทำการส่องกล้องเพื่อยืนยันสัณฐานของกระดูกเรือ แนวแรง และตำแหน่งของสกรู ต่อหลอดเลือดแดงของกระดูกอ่อนเข้ากับปลายหลอดเลือดแดงเรเดียลไปด้านข้าง และปลายหลอดเลือดดำเข้ากับหลอดเลือดดำคู่กันจากปลายถึงปลายหลอดเลือดแดงเรเดียล (รูปที่ 8) แคปซูลของข้อต่อจะได้รับการซ่อมแซม แต่หลีกเลี่ยงการต่อก้านหลอดเลือด
รูปที่ 8 การฝังแผ่นกระดูก การตรึง และการต่อหลอดเลือด แผ่นกระดูกจะถูกฝังอย่างเบามือเข้าไปในบริเวณที่มีกระดูกเรือผิดปกติ และยึดด้วยสกรูเรือกลวงหรือหมุดคิร์ชเนอร์ ควรระวังไม่ให้ขอบของกระดูกฝ่ามือของบล็อกกระดูกที่ฝังไว้เสมอกับขอบของกระดูกเรือหรือกดลงเล็กน้อยเพื่อหลีกเลี่ยงการกดทับ การเชื่อมต่อหลอดเลือดแดงของแผ่นกระดูกกับหลอดเลือดแดงเรเดียลจะดำเนินการแบบปลายต่อปลาย และปลายของหลอดเลือดดำกับหลอดเลือดดำคู่กันของหลอดเลือดแดงเรเดียลจะดำเนินการแบบปลายต่อปลาย
การฟื้นฟูหลังการผ่าตัด
แอสไพรินรับประทาน 325 มก. ต่อวัน (เป็นเวลา 1 เดือน) อนุญาตให้รับน้ำหนักที่ขาที่ได้รับผลกระทบหลังผ่าตัด การเบรกที่เข่าสามารถลดความไม่สบายของผู้ป่วยได้ ขึ้นอยู่กับความสามารถในการเคลื่อนไหวของผู้ป่วยในเวลาที่เหมาะสม การใช้ไม้ค้ำยันข้างเดียวช่วยพยุงข้อเข่าได้ แต่ไม่จำเป็นต้องใช้ไม้ค้ำยันในระยะยาว ไหมจะถูกตัดออก 2 สัปดาห์หลังการผ่าตัด และใส่เฝือกแขนหรือเฝือกนิ้วหัวแม่มือไว้ 3 สัปดาห์ หลังจากนั้นจึงใส่เฝือกแขนหรือนิ้วหัวแม่มือไว้จนกว่ากระดูกจะหายดี จะมีการเอ็กซ์เรย์ทุกๆ 3-6 สัปดาห์ และยืนยันการสมานตัวของกระดูกหักด้วย CT หลังจากนั้น ควรเริ่มกิจกรรมการงอและเหยียดแบบแอ็คทีฟและพาสซีฟทีละน้อย และค่อยๆ เพิ่มความเข้มข้นและความถี่ของการออกกำลังกาย
ภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญ
ภาวะแทรกซ้อนหลักของข้อเข่า ได้แก่ อาการปวดเข่าหรือบาดเจ็บของเส้นประสาท อาการปวดเข่าส่วนใหญ่เกิดขึ้นภายใน 6 สัปดาห์หลังการผ่าตัด และไม่พบการสูญเสียความรู้สึกหรือเนื้องอกของเส้นประสาทที่เจ็บปวดอันเนื่องมาจากการบาดเจ็บของเส้นประสาทเซฟีนัส ภาวะแทรกซ้อนหลักของข้อมือ ได้แก่ กระดูกไม่ประสานกันอย่างดื้อยา อาการปวด ข้อแข็ง อ่อนแรง ข้อเสื่อมของข้อมือเรเดียลหรือกระดูกระหว่างกระดูกข้อมือ และความเสี่ยงของการสร้างกระดูกนอกเยื่อหุ้มกระดูกก็มีรายงานเช่นกัน
การปลูกถ่ายกระดูกที่มีหลอดเลือดบริเวณกระดูกต้นขาส่วนกลางฟรีสำหรับกระดูกสแคฟฟอยด์ที่ไม่ติดกันพร้อมกับเนื้อตายจากภาวะขาดเลือดและกระดูกข้อมือยุบ
เวลาโพสต์ : 28 พ.ค. 2567
