ข้อศอกหลุดเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะต้องรักษาอย่างทันท่วงทีเพื่อไม่ให้กระทบต่อการทำงานและชีวิตประจำวันของคุณ แต่ก่อนอื่นคุณต้องรู้ก่อนว่าข้อศอกของคุณหลุดเพราะอะไรและจะต้องรักษาอย่างไรจึงจะได้รับประโยชน์สูงสุด!
สาเหตุของข้อศอกหลุด
สาเหตุแรกเกิดจากกลุ่มวัยรุ่นเป็นส่วนใหญ่ และอาจเกิดจากความรุนแรงทางอ้อม โดยทั่วไปเมื่อบุคคลล้ม ฝ่ามือจะลงพื้นและข้อศอกจะเหยียดออกจนสุด ข้อต่อนี้จะได้รับแรงเพิ่มขึ้นทันที ซึ่งอาจนำไปสู่ภาวะน้ำคั่งในข้อและข้อศอกเคลื่อน
สาเหตุที่สองอาจเกิดจากเมื่ออายุมากขึ้น กระดูกของบางคนมีการสะสมแคลเซียมมากขึ้น และน้ำหล่อลื่นข้อต่อไม่เพียงพอ เนื่องจากผู้คนเคลื่อนไหวร่างกายมากจนไม่ใส่ใจกับความแข็งแรงของข้อต่อในชีวิตประจำวัน ส่งผลให้เกิดแรงเสียดทานเพิ่มขึ้น ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปอาจส่งผลให้ข้อศอกเคลื่อนได้
สาเหตุที่สามคือข้อเคลื่อนเกิดจากความรุนแรงโดยตรง ซึ่งอาจเกิดจากอุบัติเหตุบางอย่างในชีวิต เช่น อุบัติเหตุทางรถยนต์ หรือสาเหตุอื่นๆ ที่ทำให้ข้อศอกเคลื่อน และสาเหตุที่สี่ คือ ข้อศอกเคลื่อนแบบแยกส่วน ซึ่งเกิดจากการใส่แหวนรอบการเคลื่อนไหวมากเกินไป
การรักษาข้อศอกที่เคลื่อน
ข้อบ่งชี้ในการผ่าตัด: (1) ผู้ที่การจัดตำแหน่งแบบปิดล้มเหลว หรือผู้ที่ไม่เหมาะสมสำหรับการจัดตำแหน่งแบบปิด ซึ่งพบได้น้อย แต่ส่วนใหญ่มักเกิดร่วมกับการบาดเจ็บที่ข้อศอกอย่างรุนแรง เช่น กระดูกอัลนาฮอว์กโบนหักพร้อมการแยกและการเคลื่อนที่ (2) ข้อศอกเคลื่อนร่วมกับกระดูกเอพิคอนไดล์ด้านในหักแบบฉีกขาดกระดูกต้นแขนเมื่อข้อศอกเคลื่อนออกจากตำแหน่งเดิม แต่เอพิคอนไดล์ด้านในของกระดูกต้นแขนยังไม่เคลื่อนออกจากตำแหน่งเดิม ควรทำการผ่าตัดเพื่อเคลื่อนเอพิคอนไดล์ด้านในหรือการตรึงภายใน (3) ข้อศอกเคลื่อนออกจากตำแหน่งเดิม ซึ่งไม่เหมาะสำหรับการทดลอง (iii) ข้อศอกเคลื่อนออกจากตำแหน่งเดิมซึ่งไม่เหมาะสำหรับการจัดกระดูกแบบปิด (iv) การเคลื่อนออกจากตำแหน่งที่เป็นนิสัยบางประการ
การจัดตำแหน่งแบบเปิด: การระงับความรู้สึกบริเวณเส้นประสาทแขน (Brachial plexus) การผ่าตัดตามยาวด้านหลังข้อศอก การเปิดเอพิคอนไดล์ด้านในของกระดูกต้นแขน และการป้องกันเส้นประสาทอัลนา การผ่าตัดเอ็นไตรเซ็ปส์บริเวณลิ้น หลังจากเปิดข้อศอกแล้ว เนื้อเยื่ออ่อนและเนื้อเยื่อแผลเป็นโดยรอบจะถูกลอกออกเพื่อเอาเลือดออก เนื้อเยื่อเม็ด และแผลเป็นออกจากโพรงข้อต่อ ระบุตำแหน่งปลายกระดูกของข้อต่อและจัดตำแหน่งใหม่ เย็บเนื้อเยื่อรอบข้อ เพื่อป้องกันการเคลื่อนซ้ำ จะมีการใส่หมุดตัด (kerf pin) จากปากเหยี่ยวไปยังปลายด้านล่างของกระดูกต้นแขน และนำออกหลังจาก 1 ถึง 2 สัปดาห์
การผ่าตัดเปลี่ยนข้อเทียม: มักใช้กับข้อศอกที่เคลื่อนหลุดเดิม ซึ่งพื้นผิวกระดูกอ่อนถูกทำลาย หรือข้อต่อแข็งตึงหลังจากได้รับบาดเจ็บที่ข้อศอก ภายใต้การดมยาสลบเส้นประสาทแขน (brachial plexus) จะมีการกรีดบริเวณข้อศอกด้านหลัง เอ็นไตรเซ็ปส์จะถูกกรีด และเปิดปลายกระดูกของข้อศอกออก ปลายด้านล่างของกระดูกต้นแขนจะถูกตัดออก ส่วนของคอนไดล์ด้านในและด้านข้างของกระดูกต้นแขนจะถูกตัดออก ปลายของส่วนยื่นของกระดูกอัลนาและส่วนหนึ่งของกระดูกหลังจะถูกตัดออก และปลายของส่วนยื่นของกระดูกต้นแขนจะถูกตัดออกให้เล็กลง โดยยังคงพื้นผิวกระดูกอ่อนของข้อต่อไว้ ส่วนหัวของกระดูกเรเดียลจะไม่ถูกตัดออกหากไม่ส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของข้อต่อ มิฉะนั้นส่วนหัวของกระดูกเรเดียลจะถูกตัดออก หากช่องว่างของข้อต่อใหม่แคบลง อาจตัดส่วนกลางของกระดูกต้นแขนส่วนล่างออก 0.5 ซม. เพื่อสร้างรอยแยกทางขวา ระยะห่างช่องว่างที่เหมาะสมควรอยู่ที่ 1 ถึง 1.5 ซม.
การป้องกันการเคลื่อนของข้อศอก
นอกจากนี้ ควรสังเกตว่าผู้ป่วยที่มีข้อเคลื่อนควรเคลื่อนไหวข้อตั้งแต่เนิ่นๆ และริเริ่มทำกิจกรรมการเหยียด การงอ และการหมุนปลายแขน หรือเสริมด้วยการกายภาพบำบัดหลังจากปล่อยข้อการตรึงแต่การดึงแรงมากเกินไปอาจทำให้เกิดภาวะกล้ามเนื้ออักเสบบริเวณข้อศอกได้
ติดต่อ:
โยโย่
วอทส์แอพ: +8615682071283
Email：liuyaoyao@medtechcah.com
เวลาโพสต์: 13 มี.ค. 2566
